Pártese dunha estrutura na que, segundo o prezo que busquemos, é fixa e está xa ensamblada, podendo ser de madeira, metal, etc... Pero en moitas ocasións encóntrase en forma de kit de ensamblado que combina pezas imprimidas en plástico con varas roscadas, perfís de aluminio ou outro tipo de materiais para darlle rixidez e estabilidade. Soportadas pola estrutura, encóntranse unha bandexa onde se imprimirá a peza e un cabezal de extrusión de filamento, así como a electrónica e o sistema de transmisión de movemento.
A bandexa onde imprimiremos as pezas adoita posuír unha resistencia integrada para quentala, así como unha superficie desmontable, que nos permitirá sacar as pezas máis doadamente mentres se arrefría. A razón de quentar a bandexa, está en evitar na peza a imprimir posibles imperfeccións e deformacións, o coñecido warping (deformación), xa que facilita que a peza quede adherida. O tamaño da bandexa está limitado pola estrutura, así como esta limita a superficie de impresión. Adoita roldar os 20 x 20 cm, aínda que hai impresoras 3D con bandexas máis pequenas e algunhas outras con máis 1 m2 de superficie.
O cabezal de extrusión de filamento adoita contar cunha serie de compoñentes. En primeiro lugar o sistema de alimentación de filamento, que xeralmente conta cun motor paso a paso para controlar con precisión a cantidade e velocidade coa que introducimos filamento e un sistema de arrastre deste. Logo dispón dun sistema para quentar o plástico, que adoita utilizar unha resistencia ou un cartucho quentador cerámico, colocándoo dentro dunha estrutura metálica cunha apertura pola que pasará o filamento, para transmitir máis homoxeneamente a temperatura a este e fundilo eficientemente e sen erros.
.jpg)
O plástico pode necesitar máis de 200º para fundirse, polo que para evitar que o conxunto se sobrequecer e remate queimando ou danando outros compoñentes, adoita contar cun termistor para controlar a temperatura e un ventilador para refrixerar o cabezal. Por último está a boquilla, que adoita ter unha apertura de entre 0,3 e 0,8 mm, e que marca, xunto coa velocidade de alimentación de filamento, o fluxo de plástico e a resolución das capas a imprimir.
.jpg)
Agora só falta o sistema para ir movendo o devandito cabezal con respecto á bandexa. Aquí é onde maiores variacións encontraremos. Xeralmente adóitanse utilizar motores paso a paso, que permiten movementos relativos e control da velocidade de precisión, utilizándose logo interruptores ou outros sensores para establecer a orixe de coordenadas. O sistema de coordenadas máis utilizado é o cartesiano, no que os eixes X e Y delimitan a superficie da bandexa e o Z indica a altura. Pero como xa dixemos, tamén se usan outros como o polar ou delta.
A transmisión do movemento dos motores realízase habitualmente por correas dentadas, cable ou varas roscadas, combinándose normalmente sistemas diferentes segundo a resolución, fiabilidade e velocidade que necesitemos. Na maioría dos casos o cabezal móvese só en dous eixes, mentres que a bandexa se move no restante. A primeira impresora RepRap, a Darwin, movía o cabeza en X e Y, mentres que a bandexa o facía en Z. Pola contra noutras como a Prusa Mendel, o cabeza se move en X e Z, e a bandexa en Y.
A electrónica encargada de sincronizar o movemento dos motores paso a paso en cada eixe, a temperatura do cabezal e a bandexa, xunto coa velocidade de alimentación do cable, adoita basearse en deseños abertos e microcontroladores ATmega ou Arduino, aquí tedes un listado, aínda que tamén se usan solucións propietarias. Independentemente da apertura da súa licenza, as placas contan con diferentes especificacións con respecto á capacidade e ao número de conectores cos que contan, e polo tanto a cantidade de extrusores que permiten, de 1 a 3, os interruptores de fin de carreira, case sempre un por cada eixe, e diferentes sensores. Tamén define outras características, como o seu soporte para impresión autónoma, sen necesidade dun PC, e con rañuras para tarxetas de memoria e paneis LED. Pero o habitual é conectar a impresora 3D a un ordenador, algo que normalmente se realiza por un porto USB aínda que tamén se pode facer inalámbricamente e mesmo de forma remota cun servizo web.
Link de la página de información
